معرفی تیم ملی هلند

خوب شروع می‌کنن، عالی ادامه می‌دن اما غم‌انگیز تموم می‌کنن. این عصاره‌ای از عملکرد تیم ملی هلند تو تاریخ جام جهانیه. تیمی که همیشه مملو از ستاره بوده، فوتبالِ خوبی رو به نمایش گذاشته اما دستش به جام طلایی نرسیده.

داریم از تیمی صحبت می‌کنیم که پنج بار به نیمه‌نهایی جام جهانی رسیده، سه بار راهی فینال شده اما به جز یک چهارمی، یک سومی و سه نایب‌قهرمانی چیز دیگه‌ای عایدش نشده. نارنجی‌پوشا تو سال 1974 با هدایت رینوس میشلِ بزرگ و با ارائه توتال‌فوتبالِ تماشایی، همه‌رو مطمئن کرده بودند که قراره قهرمانِ جدید جام جهانی باشن ولی اونا تو بازی فینال با نتیجه‌ی 2 بر یک به آلمان غربیِ میزبان باختن.

چهار سال بعد بازم مردانِ سرزمینِ لاله‌ها و آسیاب‌های بادی پا به فینال گذاشتن. ماجرایی که با برد سه بر صفر مقابل ایران و تیم دوست‌داشتنی حشمت مهاجرانی شروع شد اما به باخت تلخ سه بر یک مقابل آرژانتینِ میزبان منتج شد. اونا با گل دیک نانینگا کار رو به تساوی کشوندن و تو لحظات آخر تیر دروازه اوبالدو فیلول رو به لرزه درآوردن ولی قرار بود تو وقت‌های اضافی اسیر ماریو کمپس و دنیله برتونی بشن و بازم مدال نقره رو به دست بیارن.

32 سال بعد و این بار نسلی که آرین روبن، وسلی اسنایدر و روبین فن‌پرسی ستاره‌هاش بودن با آمار 100 درصد پیروزی تا فینال پیشروی کرد و تو این مسیر به برزیلِ دونگا هم رحم نکرد. حریف تیم برت فان‌مارویک، اسپانیای مقتصد و زهردار ویسنته دل‌بوسکه بود. بازی تا دقیقه‌ی 117 گل نداشت ولی آندرس اینیستا تونست کاری که آرین روبن نتونسته بود انجام بده رو انجام بده و لاروخا رو به اولین قهرمانیش تو جام جهانی برسونه. هلند در سومین فینالش تو سومین قاره به همون سرنوشت همیشگیش دچار شد.

اون‌ها حالا بعد از یک دوره غیبت دوباره به جام جهانی برگشتن. کم‌ادعاتر از همیشه. تیمی یک‌دست که تو نظرسنجی‌ها زیاد روشون حساب باز نمی‌شه. لوئیز فان‌خالِ 71 ساله که چندی پیش خبر ابتلاش به سرطان رو اعلام کرد، قراره تو آخرین ماموریت دوران مربیگریش، مردم هلند رو به آرزوی دیرینه‌شون برسونه. ویرجیل فان‌دایک، فرنکی دی‌یونگ و ممفیس دیپای ستاره‌های اصلی بزرگترین گل‌فروشیِ جهان یعنی هلند به حساب میان.

هلند تو گروه یک با قطرِ میزبان، سنگال و اکوادور هم‌گروهه.